Als ik verliefd word, denk ik in poëzie.

Lange, vloeibare lijnen voor elke functie,
voor elke subtiele beweging van zijn armen, voor zijn kus,
of om de manier waarop hij lacht, als een lied in mijn gedachten geprint
met zijn eigen mooie melodie.

De verzen stromen uit mij, ritmisch, lyrisch.



Ik vind woorden voor elk gebaar, voor elke glimlach,
voor elke lettergreep die hij spreekt of het geluid dat wegglijdt
van zijn lippen wanneer hij mijn naam fluistert.

Hier voor u gedichten

Liefde wordt gemakkelijk uitgedrukt in strofen,
in lijnen, in gedichten die de rommel, de gratie kunnen nabootsen
van verliefd worden.

zag moeders borsten

En als ik verliefd ben, stromen de woorden gewoon.
Ik hoef niet na te denken; de lijnen kennen zichzelf.



De woorden kennen mijn hart zonder mijn geest
ze vertellen wat ze moeten zeggen. Elke gedachte, overgeslagen
beat of emotie is bekend. En de gedichten
schrijf zichzelf, schrijf mijn liefde op de pagina.

En jij, jij bent altijd mijn muze geweest.

Maar nu niet meer.



Je bent niet langer de poëzie in mijn gedachten,
niet langer de woorden die uit mijn vingertoppen bloeden
of de hechtingen van mijn hart.

Je bent niet langer de woorden die ik vind
moeiteloos. Mijn poëzie schildert niet langer foto's
van je gezicht, of van de manier waarop je me aanraakt,
laat mijn hoofd draaien. Je bent niet langer lijnen
van lyrische taal. Niet langer lettergrepen die smelten
van mijn tong als ik ze hardop voorlees.

Ik kan niet langer poëzie over jou schrijven zonder na te denken.
Maar als ik mijn ogen sluit en je gezicht inbeeld,
Ik kan me nog steeds de ronding van je neus voorstellen
en de toon van je stem die me in slaap sust.

vrouw geeft geen blowjobs

Ik denk nog steeds aan jou.
Maar nu zijn dit bewuste gedachten.