Ik ben een ober. Ik krijg mensen cola light en zorg ervoor dat iedereen gelukkig is. Terrific. Het avondeten komt en gaat, de sluitingstijd is om elf uur en behalve klanten die de rest van de nacht proberen te kamperen aan mijn tafels, is het tijd voor mij om me een weg te banen naar de uitgang. Helaas is het niet zo eenvoudig als het tellen van mijn tips en het een dag bellen. 'Hé Rob', roept de ober tegen me terwijl ik mijn spullen aan het inpakken ben, 'zorg dat je op kauwgom let'.

Klote kauwgom check. Weet je wat dat is? Ik moet op mijn handen en knieën gaan met een zaklamp en controleren of iemand zijn kauwgom onder de tafel steekt. En weet je wat zuigt? Weet je wat echt gek is? Het is dat er altijd tandvlees is. Elke nacht zit er minstens één prop kauwgom vast onder een van mijn tafels.

niemand zoals jij wanneer je 23 bent

Tenzij je als ober of serveerster werkt, denk je misschien dat ik vol stront zit, dat niemand een restaurant binnengaat en willens en wetens hun opgekauwde kauwgom deponeert voor iemand anders om op te ruimen. Ik bedoel, dat dacht ik vroeger voordat mijn bazen me tandvleescontroles begonnen te laten doen. De eerste keer dat ik dacht dat het een grap was. Ik had zoiets van, dat is grappig om te gaan controleren. Waarom zou iemand een stuk kauwgom uitspugen, in een restaurant, onder een tafel en het daar gewoon achterlaten?



Maar ja hoor, ik heb die eerste tandvleescontrole gedaan en er waren drie stukjes tandvlees. Ik kon het niet geloven. Een warme handdoek deed het niet echt, omdat dit spul sindsdien was uitgedroogd en zich op zijn plaats had vastgezet. Ik vond dit platte beitelvormige gereedschap, en dat was het een beetje aan het doen, maar uiteindelijk ging ik naar de onderhoudsmens die me dit blikje persgas gaf dat het tandvlees aan het einde van een lange buis bevroor.

Toch was het een pijn in de kont. Elk stuk kauwgom duurde ongeveer twee minuten om op te ruimen. Vermenigvuldig elk stukje kauwgom met twee, voeg dat toe aan het einde van een drukke nachtwachttafels, het is niet leuk. Het is geen leuke manier om dingen af ​​te ronden. Die eerste nacht dacht ik bij mezelf, man, ze moeten deze tabellen al een tijdje niet hebben gecontroleerd. Welnu, dat zou op zijn minst een paar maanden voor het tandvleesprobleem moeten zorgen.

En toen op mijn tweede nacht, net toen ik op het punt stond de deur uit te gaan, hield de ober me weer tegen: 'Hé Rob, heb je ervoor gezorgd dat je een tandvleescontrole hebt gedaan'? en ik stopte nauwelijks mijn pas. Ik heb net lang genoeg gepauzeerd om te zeggen: 'Nee man, dat hebben we gisteravond gedaan'. Maar hij bleef volhouden: 'Nee, Rob, dat moeten we elke avond doen. Tandvlees controleert elke avond '.



Elke nacht? Dat leek een beetje veel. Natuurlijk kon ik het feit accepteren dat iemand af en toe zorgeloos genoeg zou zijn om een ​​stukje kauwgom onder de tafel te laten. Misschien hadden ze een date, misschien vergaten ze een wrapper mee te nemen of waren ze te beschaamd om een ​​extra servet te vragen. Ik weet het niet, er gebeuren dingen, mensen worden grappig in restaurants.

Zoals ik al eens zei. Dus ik greep de zaklamp gewoon om de bewegingen een beetje te doorlopen, zoals yup, check, geen tandvlees, check. Maar op die eerste tafel kon ik het niet geloven. Het was nog drie stukken kauwgom. Ik had net de avond ervoor drie stukjes kauwgom van deze tafel schoongemaakt. En nu nog drie stukken? Waren het drie verschillende gasten, die elk hun eigen stempel op ons meubilair hebben achtergelaten, of was het een recidivist, iemand die gewoon constant kauwgom kauwt tussen de happen door?

Op dit punt zou ik willen dat ik kon zeggen dat ik vrede heb gesloten met de waanzin van mijn situatie. Maar elke avond, net als ik op weg naar huis zou moeten zijn, bevind ik me op de vuile vloer die iemand anders kauwgom van de onderkant van onze tafels schraapt. Het is elke nacht. Het is elke tafel. Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Wie doet dit soort dingen?



Omdat er zoveel kauwgom is in dit restaurant, moet ik er statistisch vanuit gaan dat de meerderheid van de gasten zich aan dit misdrijf schuldig maakt. Maar omdat ik nog nooit iemand heb horen praten over het verlaten van kauwgom, geen vrienden of familieleden, ben ik geneigd te geloven dat iedereen het in het geheim doet. Iedereen kauwt, iedereen plakt het aan tafel en niemand zegt een woord.

ik geniet van leren

En het enige dat overblijft is dat ik de kauwgom van andere mensen aanraak. Het is walgelijk. Het is de absoluut slechtste manier om elke nacht te beëindigen. Er is niets dat ik liever doe dan mezelf onder een tafel persen en met één hand een zaklamp vasthouden en mijn vrije hand gebruiken om grof smerig op te ruimen dat het al een tijdje in de mond van iemand anders kauwt kauwgom, alles voor de twee dollar per uur die het huis me betaalt als ik geen fooi krijg van betalende klanten.

Dus hier is het mee eens. Als je dit leest, als je uit eten gaat, leg dan je verdomde kauwgom niet onder de tafel. Vraag me om een ​​servet. Ik steek mijn hand uit aan de tafel en je kunt het daar uitspugen, ik vang het, ik zal dat eigenlijk doen, want hoewel dat vreselijk klinkt, geloof me, ik zou dat liever daar doen terwijl het nog steeds vers en buigzaam is dan aan het einde van de nacht wanneer ik moe ben en ik naar huis wil, maar ik kan niet naar huis, omdat je stomme kauwgom helemaal opgedroogd en vastzit, en misschien heb ik heb de helft eraf, maar de basislaag zal niet toegeven, en het komt helemaal vezelig af, en de tandvleesstreng is echt dun en piekerig, en dreef een van die snaren gewoon omhoog en sloeg me in het gezicht? In de mond? Haal me verdomme onder deze tafel, alsjeblieft, ga gewoon naar de badkamer en spuug je tandvlees uit, kom op, laten we het doen zoals ze doen in Singapore, waar als je betrapt wordt op kauwgom, een politieagent je moet geven zoals tien zwepen achteraan met een stok, weet je, dat is geen slecht systeem, we kijken ernaar en denken na, hoe wreed! Hoe barbaars! Maar we zijn de barbaren hier, we lopen rond deze kauwgom te kauwen alsof het cud is, en we plakken het overal, het is plakkerig en dus ik hoef geen prullenbak te vinden, ik kan het gewoon laten waar de hel ik wil. Waarom? Ik heb geen idee, maar ik ga het gewoon doen, en het kan me niet schelen, want een andere eikel zal het uiteindelijk opruimen, en ik ben het niet.

Wees geen onattente klootzak. Spuug je tandvlees uit in een servet.