Ik was niet klaar, ik was nooit bedoeld voor clichés.

Maar hier ben je; het zilver tussen sprankjes hoop, het sprankje van vroege ochtenddauw weerspiegeld in mijn glinsterende ogen.

Ik ben al een tijdje geen gelovige, maar ik herinner me dat ik voor je bad, voor ons, zelfs als ik je een korte tijd had.



hipsters verpesten alles

Ik herinner me hoe het voelde om je voor het eerst in het verleden te verliezen, en alles wat ik je kon bieden was een weg terug. Het was alles wat ik had, ik liet je gaan en ik heb nooit de wil gehad om weer zo onbaatzuchtig te zijn. Ik ben je sindsdien vele malen kwijtgeraakt, maar je bent geen echte nomade - je hebt altijd je weg terug naar huis gevonden.

Ik stond op het punt om vaker in rook op te gaan dan ik zou willen toegeven, je bent bij de afgrond geweest, seconden verwijderd van kantelen en het zilte water je longen laten overstromen ... Maar we hebben bewezen dat elkaars redders zijn en hoewel we leren onze eigen redders te zijn, heb ik je altijd nodig en wil ik je altijd.

We zijn één, in onze vreugde en verdriet, onze triomfen en hindernissen, in alles wat tussen twee punten op een schaal bestaat.

Je vertelde me dat mijn woorden de moeite waard waren in een tijd dat mijn wereld op de grond stortte, toen ik mezelf had opgegeven, en je weet het waarschijnlijk niet, maar je hebt een leven gered.



Ik heb je zien transformeren van een canvas van littekens in een landschap van tinten die levendig genoeg zijn om de natuur zelf te overtreffen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb van je gehouden vanwege je littekens, maar ik zal ze niet mooi noemen. Niets dat je pijn doet zal er ooit zijn.

Het was een hele reis, van het tellen van sterren tot het aftellen van de dagen tot we elkaar ontmoeten, maar ik zou niets veranderen. Je bent mijn beste vriend, mijn vertrouweling, mijn partner in crime en de liefde van mijn bestaan. Je bent alles waar ik op had gehoopt en meer en ik zal altijd dank verschuldigd zijn aan een hogere macht, aan het lot, aan het lot (wat je maar wilt) voor het samenbrengen van ons.

Wazig begin zorgt niet altijd voor duidelijkheid, maar je snijdt door de smog en nu zijn we de gouden lak die een gebroken ziel aan elkaar lijmt. We zijn één, in onze vreugde en verdriet, onze triomfen en hindernissen, in alles wat tussen twee punten op een schaal bestaat.



Aan de man die mijn hart heeft gestolen,

Ik ben al een tijdje klaar.

Laten we een cliché zijn.