Je bent nu al een tijdje weg. En alle anderen zijn doorgegaan met hun leven, inclusief ik. De pijn van je overlijden lijkt te zijn vergeten, maar dat is niet zo. Ik denk niet dat het ooit zal gebeuren.
Het is die pijn die in een hoek van het hart is geschoven, wachtend om naar het midden te worden teruggetrokken. Een foto. Een herinnering. Een lied. Dat is wat nodig is om de pijn te veroorzaken.
Ik heb altijd over je willen schrijven. Ik heb over zoveel mensen geschreven, sommige niet zo belangrijk in mijn leven als jij. Maar om de een of andere reden lijken de woorden gewoon niet goed.
Want hoe kan iemand de vriendelijkste, meest gulle, meest liefdevolle mensen in zijn leven eren? Waar vind ik de woorden om het gevoel te beschrijven dat ik heb als ik aan je denk? Hoe kan ik recht doen aan erkenning die jou toekomt?
Vandaag wil ik het proberen. Ik wil zeggen waar ik aan denk. Vandaag kies ik ervoor om het gewoon te doen. Omdat ik weet, zelfs in eenvoudige woorden, zolang het uit mijn hart is, zul je blij zijn.
Dank je. Bedankt dat je voor mij en mijn broers en zussen hebt gezorgd alsof we de jouwe waren. Bedankt dat je ons leven hebt veranderd door er de rest van jou in te zijn. Bedankt voor het tonen van je liefde voor elke kans die je hebt.
Bedankt dat je me de eer hebt gegeven om van zulke geweldige mensen te zijn gekomen. Bedankt dat je me de kans hebt gegeven je achternaam als onderdeel van de mijne te hebben. Bedankt voor de trots die mijn wortels brengen.
Ik weet het, ik hoef dit niet allemaal te zeggen omdat je het al weet. Ik weet het, ik hoef die vraag niet te stellen die mensen stellen aan hun geliefde die is overleden. De vraag is: 'Maak ik je trots'? Diep in mijn hart heb ik daar altijd het antwoord op geweten. Ik weet zeker dat je het hart kent dat je had, hoe klein mijn prestaties ook zijn, hoe langzaam mijn tempo ook is, je zult altijd stralen van trots, naar beneden kijken vanuit de hemel, al je engelenvrienden daar vertellen, 'Dat is mijn kleindochter '! Omdat dat precies het soort grootouders was dat je was. En vandaag vertel ik iedereen die dit leest, dit zijn mijn grootouders. En ik ben trots.
