Ik haat elk cliché dat bestaat over vergeving.

Ik ken elk adagium, elk stukje advies, elke regelmatig goedgekeurde mening over het onderwerp omdat ik me een weg door de literatuur heb gezocht. Ik heb elke blogpost gelezen over het loslaten van woede. Ik heb Boeddha-citaten opgeschreven en op post-its aan mijn muur geplakt. Ik weet dat geen enkel onderdeel ervan eenvoudig is. Ik weet dat de gezegden moe zijn. Ik weet dat de kloof tussen 'Beslissen om te vergeven' en daadwerkelijk vrede voelen helemaal onoverbrugbaar lijkt. Ik weet.

Vergeving is een enorm, niet-verhandelbaar land voor degenen onder ons die naar gerechtigheid verlangen. De gedachte alleen al om iemand zonder schot weg te laten lopen van wat ze hebben gedaan, maakt ons ziek. We willen niet gewoon onze handen schoonvegen. We willen het bloed overdragen op het hunne. We willen de scores gelijkmatig en het speelveld genivelleerd zien. We willen dat ze het gewicht dragen van wat ze hebben gedaan, niet wij.



hij komt nooit meer terug

Vergeving lijkt het ultieme verraad van jezelf. Je wilt de strijd voor gerechtigheid niet opgeven na wat er met je is gebeurd. De woede brandt in je en pompt giftigheid door je hele systeem. Dat weet je, maar je kunt het niet laten gaan. De woede is een onlosmakelijk onderdeel van jou als je hart of geest of longen. Ik ken het gevoel. Ik ken de tweede hartslag die woede is.

Maar hier gaat het om woede: het is een instrumentele emotie. We blijven boos omdat we gerechtigheid willen. Omdat we denken dat het nuttig is. Omdat we aannemen dat hoe bozer we zijn, des te meer verandering we kunnen teweegbrengen. Woede beseft niet dat het verleden voorbij is en de schade is aangericht. Het vertelt je dat wraak dingen zal oplossen. Het is op zoek naar gerechtigheid.

wat te weten voordat je naar Costa Rica gaat

Alleen is de gerechtigheid die we willen niet altijd realistisch. Boos blijven is alsof je voortdurend de korst van een wondje plukt, omdat je denkt dat als je de wond openhoudt, je geen litteken krijgt. Hij denkt dat op een dag de persoon die jou iets heeft aangedaan je kan komen steken met zo'n ongelooflijke precisie dat je nooit zult weten dat de snee er eenmaal was. De waarheid over woede is dat het niets meer is dan de weigering om te genezen, omdat je bang bent om. Omdat je bang bent voor wie je bent zodra je wonden van dichtbij komen en je moet blijven leven in je nieuwe, onbekende huid. Je wilt je oude huid terug. En dus zegt woede dat je die wond moet laten bloeden.



Als je ziedend lijkt, is vergeving onmogelijk. We willen het kunnen, omdat we intellectueel weten dat het de gezondste keuze is om te maken. We willen de vrede die vergeving biedt. We willen de release. We willen dat de gekte in onze hersenen tot bedaren komt en toch kunnen we geen manier vinden om daar te komen.

Omdat dit is wat ze allemaal niet vertellen over vergeving: het gaat niets oplossen. Het is geen gum die de pijn wegvaagt van wat er met je is gebeurd. Het maakt de pijn waarmee je hebt geleefd niet ongedaan en schenkt je onmiddellijke vrede. Het vinden van vrede is een lange, zware strijd. Vergeving is precies wat je nodig hebt om onderweg gehydrateerd te blijven.

Vergeving betekent hoop opgeven voor een ander verleden. Het betekent weten dat het verleden voorbij is, het stof is neergedaald en de vernietiging die achterblijft, kan nooit worden gereconstrueerd om te lijken op wat het was. Het accepteert dat er geen magische oplossing is voor de schade die is veroorzaakt. Het is het besef dat zo oneerlijk als de orkaan was, je nog steeds in de stad van ruïnes moet wonen. En geen enkele hoeveelheid woede zal die stad reconstrueren. Je moet het zelf doen.



Vergeving betekent verantwoordelijkheid aanvaarden - niet voor het veroorzaken van de vernietiging, maar voor het opruimen. Het is de beslissing dat het herstellen van je eigen vrede eindelijk een grotere prioriteit is dan die van iemand anders verstoren.

Vergeving betekent niet dat je het goed moet maken met wie je pijn hebt gedaan. Het betekent niet dat je met hen bevriend raakt, met hen sympathiseert of valideert wat ze je hebben aangedaan. Het betekent gewoon accepteren dat ze een stempel op je hebben gedrukt. En dat ten goede of ten kwade, dat merkteken is nu uw last. Het betekent dat je klaar bent met wachten op de persoon die je brak om je weer bij elkaar te brengen. Het is de beslissing om je eigen wonden te genezen, ongeacht welke markeringen ze op je huid achterlaten. Het is de beslissing om met littekens vooruit te gaan.

wanneer liefde niet genoeg is in een relatie

Vergeving gaat niet over het laten regeren van onrecht. Het gaat om het creëren van je eigen gerechtigheid, je eigen karma en je eigen bestemming. Het gaat erom weer op te staan ​​en te beslissen dat de rest van je leven niet ellendig zal zijn vanwege wat jou is overkomen. Het betekent dapper de toekomst inlopen, met elk litteken en eelt dat je onderweg hebt opgelopen. Vergeving betekent zeggen dat je je niet langer laat bepalen wat er met je is gebeurd.

Vergeving betekent niet dat je al je kracht opgeeft. Vergeving betekent dat je eindelijk klaar bent om het terug te nemen.