Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. Om op de pauzeknop te drukken. Ademen. Begin dan opnieuw.

een goed verhaal om je vriendin te vertellen

Je hoeft jezelf niet te verliezen in de shuffle, verstrikt te raken in je fouten en je angsten en zorgen. Je hoeft je woede of je verdriet niet vast te houden en in een potje mee te nemen. Je bent meer dan een klein potje, wachtend om gevuld te worden door onbevredigende dingen - materiële dingen, oppervlakkige liefde, verslavingen en ondeugden en zoveel andere negatieven die je een leger gevoel geven dan voorheen. Je bent meer dan dat kleine potje waarvan je denkt dat het de persoon is die je bent, zozeer zelfs dat je jezelf probeert te passen in de glazen wanden, probeert binnen de randen te blijven en niet te overstromen.

Het leven is onvolmaakt. Het is mooi en ingewikkeld en lastig en rommelig. En jij bent er een deel van, een deel dat groeit en verandert en lacht en liefheeft en wordt gebroken en weer bij elkaar komt. Maar er komt nooit een moment dat je niet gewoon een stapje terug kunt doen en helemaal opnieuw kunt beginnen.

Er is geen terugspoelen, maar u kunt altijd opnieuw opstarten, loslaten. Laat de giftige vrienden los, de drang om te roddelen, de zorgen over wat hij zei en zij zei, over de zorgen die je voelt over een toekomst die je niet kunt beheersen. Laat gaan. Het is nooit te laat om die pot die je draagt ​​neer te zetten en jezelf eruit te trekken. Grijp je benen en armen en hersenen en hart en ziel en reconstrueer ze terug in het zelf dat je hoort te zijn. Reshape. Hervormen. Opnieuw verbinden. En begin opnieuw.



Je wordt niet verondersteld deze statische persoon te zijn, deze persoon die je altijd bent geweest en altijd zal blijven. De wereld verschuift voortdurend en je beweegt er voortdurend in, in welke richting je maar wilt. Als je die richting niet leuk vindt, draai je. Keer niet terug. Draai je niet om. Draai gewoon om. Rechtsaf. Links. Diagonaal. Snijd over het gras. Neem een ​​binnenweg.

Het is nooit te laat om dingen te verbeteren. Om te laten wat gebroken is en te erkennen dat je het niet precies weer kunt samenstellen zoals het was. Glimlachen naar de dingen die je niet kunt vervangen, niet kunt repareren, niet perfect kunt maken. Niets is perfect. Je bent niet perfect. Sleep dus niet rond in die kleine pot, de transparante pot van je onvolkomenheden die de wereld kan zien, voor jou als een constante herinnering aan de manieren waarop je hebt gefaald. Vergeet de pot. Vergeet hoe je er altijd door bent bepaald en definieer jezelf door iets nieuws. Gooi het weg. Verbrijzel het. Zie het vallen en breken en verpletteren in duizend kleine stukjes en vieren dat verandering pijn doet, en die groei zuigt. Maar nu val je vrij en het is angstaanjagend, maar vreselijk bevrijdend.

Begin dan opnieuw. Begin opnieuw. Alles tegelijk, of stuk voor stuk. Begin met de kleine dingen. Wees geduldig als je opnieuw begint, nieuw wordt, jezelf wordt.