Uren, dagen, weken, maanden ... van sulky hebben mijn energie verbruikt. Het heeft me zo haatdragend gemaakt dat ik niet langer naar de goede dingen van alles kan kijken. Mijn stemmingswisselingen werden zo vaak dat de mensen om me heen het risico liepen om goede herinneringen met me te creëren. Het enige dat mijn persoonlijkheid vormde, was pijn, woede en walging. Pijn van het alleen gelaten worden, woede om bedrogen te worden en walging van gebroken zijn. Ik was over het algemeen een eiser, ellendig wezen die de omstandigheden de schuld gaf ... boos op de wereld, terwijl in werkelijkheid alleen die ene persoon de schuld had.

Het duurde even voordat ik weer op de been was. Om de uitgeputte kracht terug te winnen die me al die tijd op de been hield. Het duurde een eeuwigheid voordat ik besefte dat wat we verliezen, niet altijd ons verlies is. Vaker wel dan niet herkennen we de dingen die blijven, want we concentreren ons vaak op wat al is verdwenen. Het is te moeilijk om verder te gaan zonder de specifieke entiteiten die ons ooit elke dag, onze 'alledaagse' maakten.

Het is nooit gemakkelijk, simpelweg omdat we emotioneel in deze dingen zijn geïnvesteerd. We besteden op de een of andere manier zoveel van onze menselijke inspanningen aan dingen die we lang willen meegaan ... maar dan laten we ons door lot soms niet vasthouden aan dingen die we zo graag willen.



Relaties zijn geen uitzondering. We kunnen hebben, we zullen en we kunnen verliezen iemand die we zo diep houden. Dat is iets wat men niet kan vermijden. Hoe hard we ook proberen, of hoeveel we ons verzetten. Iemand verliezen komt uiteindelijk tot leven, op de een of andere manier. Het gaat er in de meeste gevallen niet om hoe slecht of goed we met een relatie omgaan - dingen gaan gewoon buiten onze controle.

Het enige dat we als mens kunnen doen, is doorgaan ... eroverheen komen en dingen laten gebeuren.

Verder gaan is niet eenvoudig. Hoe liefdevol en tijd investeren energie kost, verder gaan vergt meer. In het begin zal het niet gemakkelijk zijn, je zult altijd in de verleiding komen om terug te kijken en herinneringen op te halen. Hoe moeilijk het ook wordt, vergeet niet waarom je überhaupt bent weggelopen. Houd de goede dingen in je hart, want je zult deze uiteindelijk gebruiken om geïnspireerd te blijven.

hoe een fatsoenlijk persoon te zijn

Voor jou om te onthouden, het was niet jouw schuld dat het faalde. Onthoud ook de slechte dingen, want u zult hiervan leren. Je zult uiteindelijk worden gepantserd met de ervaringen uit het verleden. Terwijl je elke dag passeert, denk je dat je moet stoppen met vooruitgaan - hef je hart op, adem en fluister 'Ik verdien meer ... iets beters ... iets meer voldoening'. Weet alleen dat als het in het begin was bedoeld, het niet zou zijn weggegleden. Laat het gaan, zoals de rivier ... laat de natuurwet de controle overnemen.



Als je vraagt ​​waarom ik verder ben gegaan, laat me je vertellen ... Ik ben doorgegaan omdat ik moest, ik ging verder omdat ik moest ... het heeft echt geen zin om stil te blijven, als er geen reden is om vast te houden. Er is zoveel goeds in de wereld om stil te staan, nutteloos en ongelukkig te blijven.

Als u uw zicht verandert in de richting van de zon, blijft uw licht gloeien. Positief blijven kan iemands geest verheffen, en door verder te gaan kan men zichzelf herontdekken en onthullen. Doorgaan en pijn verdragen is als door een tunnel gaan ... het kost tijd, het vereist leed om deel te nemen, en het vergt veel moed om te doorstaan.

we zijn perfect voor elkaar

Er is geen andere uitweg dan door de richting van het licht ... ga door! Zelfs als je valt, sta weer op ... help jezelf ... wees sterk! Aan het einde ervan zul je het licht zien. Er is iets helderder, mooier dan vroeger, iets om naar uit te kijken. Een ander obstakel is gepasseerd en maakt nu deel uit van wat je hebt achtergelaten, je wordt sterker en feller, je krijgt meer ervaring ... je wordt meer MENSELIJK.

Ik heb gewonnen en verloren. Hield van en werd achtergelaten. Ik vertrouwde en werd bedrogen. Ik raakte gewond - natuurlijk. Maar ik leef nog. Ik kwam er veel sterker, wijzer en moediger uit. Zal ik er weer van houden? Zal ik opnieuw vertrouwen? Zal ik geluk riskeren om het weer terug te krijgen? Mijn antwoord is duidelijk, geen tweede gedachten - ik zal ... het maakt niet uit hoe gekneus ik word, ik zal het nooit moe worden om het te proberen.



Het antwoord is klinkend: ik ging verder omdat de persoon in mij gelukkig wilde zijn, herontdekt, echt vernieuwd wilde worden. Ik ging verder om het goede in het slechte te zien ... om winst te zien in wat ik ooit verloor.

Ik wilde een betere versie van mezelf zijn ... het verleden achter me laten, leren vergeven, niet terughoudend zijn en uitkijken naar een veel beter begin. Ik ging gewoon verder omdat ik dat wilde.